روانشناسی بالینی چیست؟

روانشناسی بالینی

روانشناسی بالینی (clinical psychology) شاخه‌ای از روانشناسی است؛ که به درک، پیش‌بینی و درمان نابهنجاری، ناتوانی و آشفتگی‌های شناختی، هیجانی، زیست‌شناختی، روان‌شناختی، اجتماعی و رفتاری کمک می‌کند و در گستره وسیعی از جمعیت‌های در جستجوی درمان کاربرد دارد.

غالب کارهای روانشناس بالینی، در راستای درمان و تشخیص، آموزش و پژوهش است .

نقش یک روانشناس بالینی شامل موارد زیر است:

ارزیابی
مداخله و درمان
تحقیق

مطالعه بیشتر نقش روان شناس بالینی

ارزیابی: مصاحبه تشخیصی، ارزیابی رفتاری، به کار گیری و تفسیر نتایج تست روانشناسی. انجام آزمون‌های روانی از قبیل آزمون هوش، شخصیت و استعدادهای افراد، ساخت و هنجاریابی آزمون‌ها به‌ منظور کمک به تشخیص‌های روان‌پزشکی. ویزیت دوره‌ای بیماران روانی بستری در بخش‌های مرکز و انعکاس گزارش‌های لازم به پزشک معالج

مداخله و درمان: خدمات بالینی و درمانی به افراد، خانواده ها و گروه ها. کمک به روان‌پزشک در زمینه روان‌سنجی و تهیه شناسنامه روانی افراد. مصاحبه، ارزیابی، تشخیص و مشارکت در برنامه‌های درمانی مناسب به بیماران.

تحقیق: استفاده از تحقیقات خاص و بررسی دقیق علمی و مطالعه در زمینه تعیین استانداردهای لازم برای بهداشت و سلامت روان و تدوین و اجرای شاخص‌ها و الگوهای سلامت روان. بررسی و تحقیق در خصوص بیماری‌های روانی و تعیین نوع و حجم بیماری‌های روانی. تهیه، جمع‌آوری، کنترل، تجزیه و تحلیل آمارهای لازم جهت انجام گزارش‌های مربوطه.

روان شناسی بالینی چه کاربردی دارد؟

چرا روانشناسی بالینی پر طرفدار است؟

بیشترین شمار روان‌شناسان در این رشته(روانشناسی بالینی) کار می‌کنند. و با کاربرد اصول روان‌شناختی، به امر تشخیص و درمان مشکلات عاطفی و رفتاری می‌پردازد. برای مثال فراد دارای بیماری‌های روانی، نوجوانان بزهکار و دارای مشکلات رفتاری، افراد دارای اعتیاد ، کم توانان ذهنی، و نیز کسانی که دارای مسائل ارتباطی هستند می توانند از روانشناسان بالینی کمک بگیرند.

روان‌شناسی بالینی می‌تواند؛ با بیمارستان‌های روانی، دادگاه‌های کودکان یا سازمان‌های نظارت بر بزهکاران، درمانگاه‌های بهداشت روانی، مدارس و نهادهای ویژه با روان‌پزشکی، ارتباط نزدیک داشته باشد. فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی با توجه به طول مدت تحصیل و آموزشهای ویژه ای که به طور تئوریک و عملی گذرانده اند، در نظام سلامت و بهداشت روان استاندارد جهانی معادل پزشکان عمومی در نظام سلامت جسمانی می باشند .

روان‌شناسان بالینی می توانند در مراکزی همچون دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مشغول به کار می‌شوند. معمولاً روان‌شناس بالینی در درمان اختلال یا بیماری روانی خاصی تبحر دارد؛ و در آن زمینه مشغول به فعالیت می‌شود.

تفاوت روان شناسی بالینی و روان شناسی عمومی

به طور کلی می توانیم بگوییم تفاوت روانشناسی بالینی و عمومی در این است که روانشناسی عمومی، بررسی رفتارهای ذهنی و عملکردهای روانشناختی است، در حالی که روانشناسی بالینی، صرفاً یک مطالعه علمی نیست، بلکه یک قدم جلوتر است و به ارزیابی و سپس درمان بیماری های روانی می پردازد.

روان شناس عمومی مفاهیم مختلفی مانند رفتار، احساس، روابط، ادراک انسان ،شناخت، شخصیت، توجه و انگیزه را مطالعه می‎کنند. بسیاری از افراد در سراسر جهان زمانیکه به مشکلات روحی و روانی دچار می‎شوند، به روان شناسان عمومی مراجعه می‎کنند. روان شناس بالینی با استفاده از روش های نوین و اصول علمی روان شناسی به درمان بیمارانی که از مشکلات و اختلالات روانی رنج می‎برند، می‎پردازند. هدف روانشناسی بالینی ارائه یک روش درمانی کارامد به بیمار است که می‎تواند ذهن و روان او را بهبود بخشد.